நயினாதீவு நாகபூசணி அம்மன் கோவில்

   

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் தென்மேற்கில் கடலால் சூழப்பட்ட பல தீவுகள் உள்ளன. இவை “சப்தத் தீவுகள்’’ என அழைக்கப்படுகின்றன. இத்தீவுகளுக்கும் தமிழ்நாட்டிற்கும் பண்டையகாலத்திலிருந்தே வழிபாடு மற்றும் வாணிபத்துறைகளில் நெருங்கிய தொடர்புகள் நிலவியிருந்தன. அந்நாள்களில் இராமேஸ்வரப் பெருமானின் பூஜைக்கு நெடுந்தீவில் (பசுத்தீவு) இருந்து பாலும், கச்சைதீவில் இருந்து பூஜைக்கான மலர்களும் யாழ்ப்பாண வணிகர்களால் அனுப்பப்பட்டதாக வரலாற்று குறிப்புகள் தெரிவிக்கின்றன. இத்தகைய தீவுகளில் வரலாற்றுச் சிறப்பும், சைவப் பாரம்பரிய மகிமையும் நிறைந்து விளங்குவது நயினாதீவு ஆகும்.

இது தொன்மையான சக்திபீடத் தலமாகவும், ஈழத் திருத்தலங்களில் தமிழ்நாட்டு யாத்திரிகர்கள் சென்றடைந்த முக்கிய ஆலயங்களுள் ஒன்றாகவும் விளங்கியது.

முன்னொரு காலத்தில் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து காரைநகர் சென்று, அங்கு இருந்து வத்தைகள் மற்றும் வள்ளங்கள் மூலம் நயினாதீவுக்கு பயணித்தனர். தற்போது புங்குடுதீவு வரை நெடுஞ்சாலை வசதி கிடைப்பதால், அங்கிருந்து இயந்திரப் படகுகள் மூலம் எளிதில் நயினாதீவுக்கு செல்ல முடிகிறது.

ஈழத்தின் வடக்குப்பகுதியில் ஆதிகாலத்தில் நாகர் இனத்தார் வாழ்ந்து வந்தனர். இவர்கள் சிவபக்தியிலும், தவச்சிறப்பிலும், சீர்திருத்தப் பழக்கவழக்கங்களிலும் முன்னோடியாய் விளங்கினர். புலனடக்கம் மற்றும் தவப்பயிற்சி மூலம் நித்திய பேரின்பம் அடைய வேண்டும் என்ற குறிக்கோளுடன் பல ஆலயங்களை அமைத்து வழிபட்டனர். அந்த நாகரிகச் சமூகத்தின் பக்தி வழிபாட்டில் உருவான கோவில்களில் முக்கியமானது நயினாதீவு நாகபூஷணியம்மன் கோயில் ஆகும்.

நாகர்களின் வணக்கச் சின்னங்களாக வடமராட்சி கிழக்கு பகுதியில் உள்ள நாகர் கோயில், கரைச்சி பகுதிகளில் புளியம்பொக்கணை நாகதம்பிரான் கோயில், புளியங்குளம் புதூர் நாகதம்பிரான் கோயில், மூதூரிலுள்ள கட்டைமறிச்சாள் நாகதம்பிரான் கோயில், கொக்கட்டிச்சோலைப் பண்டாரிவெளி நாகதம்பிரான் கோயில் ஆகியனவும் காணப்படுகின்றன. நாகர் வழிபாட்டுத் தலங்களின் கழிவுகள் “மதவுவைத்த குளம்”, “குருந்துக்குளம்” போன்ற இடங்களிலும் காணப்படுகின்றன. இன்றும் பூநகரியில் “நாகதேவன்துறை’’ எனப்படும் துறையும் இருந்து வருவது குறிப்பிடத்தக்கது.

நாகர், நாகநாதன், நாகையர், நாகலிங்கம், நாகேசுவரி, நாகபூஷணி, நாகநந்தினி போன்ற இன்றளவும் பயன்பாட்டில் உள்ள பல பெயர்கள் அந்த பண்டை நாகர் இனத்தை நினைவூட்டுகின்றன. நாகர்களால் வழிபட்ட ஆலயங்களில் ஒன்றான மாதோட்டத்திலுள்ள திருக்கேடீச்சரத்திற்கும் “நாகநாதர்’’ எனும் திருப்பெயர் உண்டு. நாகர் இனத்தின் தொன்மையையும், சைவப் பாரம்பரியத்தையும் நயினை நாகபூஷணி ஆலயம் உறுதிப்படுத்துகிறது.

நான்கு மைல் சுற்றளவு கொண்ட இத்தீவில், சுமார் 150 பரப்பு நிலப்பரப்பில் கோயிலும் அதனுடன் தொடர்புடைய இடங்களும் அமைந்துள்ளன. நயினாதீவுக்கு நாகதீவு, மணிபல்லவம், பிராமணத்தீவு போன்ற பெயர்களும் இருந்துள்ளன. “மணிமேகலை’’ காவியத்தில் வரும் “மணிபல்லவம்’’ இதுதான் என பல அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர். இக்கோயிலில் உள்ள பெருமாட்டி நாகம்மாளாகவும் நாகேசுவரியாகவும் போற்றப்படுகிறாள். ஆலயம் தொடங்கிய காலத்தைத் துல்லியமாகக் கூற முடியாவிட்டாலும், இது 64 சக்தி பீடங்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது.

கர்ணப் பரம்பரைக் கதைகளில், புளியந்தீவில் வழிபட்ட நாகம் ஒருநாள் பூக்கள் எடுக்கச் செல்லும் போது கருடனை நோக்கி அஞ்சியதால் கல்லொன்றைச் சுற்றிக்கொண்டிருந்ததாகவும், அதை கண்ட வணிகன் இருவரையும் சமாதானப்படுத்தியதாகவும், பின்னர் அவனது வீடு நாகரத்தினக் கற்களால் பொலிவு பெற்றதாகவும் கூறப்படுகிறது. இதனை தெய்வ அருளென நினைத்த வணிகன் ஆலயத்தைப் பெரிதும் கட்டி நயினாபட்டர் என்பவரிடம் பூஜைச் செய்துவந்ததாகவும் பரம்பரைகதைகள் சொல்கின்றன. இன்றும் “பாம்பு சுற்றிய கல்’’ மற்றும் “கருடன் இருந்த கல்’’ என்று மக்கள் காட்டும் நடை உள்ளது.

நயினாதீவு நீண்டகாலம் கப்பற்போக்குவரத்துத் துறைமுகமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதையும், இத்தீவில் கிடைத்த 12ஆம் நூற்றாண்டு பராக்கிரம பாகுவின் கற்சாசனமும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.

பிற தேவி ஆலயங்களைப் போல இக்கோயிலும் பறங்கியர்களால் இடிக்கப்பட்டபோதிலும், கோயிலைச் சூழ்ந்த பக்தர்கள் சமய மாற்றம் கொள்ளாத காரணத்தால் ஆலயம் முழுமையாக அழியவில்லை. பின்னர் ஒல்லாந்தர்கள் காலத்தில் சிறிய அளவில் கட்டப்பட்டது. அதன்பின் பல சாதகர்களின் நன்கொடைகளின் மூலம் திருப்பணிகள் தொடரப்பட்டு இன்று ஒரு சிறப்பான ஆலயமாக விளங்குகிறது. கிழக்கு வாயிலின் கோபுரம் 1935இல் முடிக்கப்பட்டது. இன்று காணப்படும் விமானம் 1951 ஏப்ரல் 25ஆம் தேதி குடமுழுக்கு செய்யப்பட்டதாகும்.

அம்பாள் தேரின் திருப்பணிகள் 1957 ஜூலை 8ஆம் தேதி நிறைவு பெற்று வெள்ளோட்டத்திற்குவிடப்பட்டன. இதனை ஈழத்தின் புகழ்பெற்ற தேர் வடிவமைப்புகளில் ஒன்றாகக் கருதுகிறார்கள்.

இவ்வாலயத்தில் தினசரி ஆறு காலப் பூஜைகள் நடைபெறும். வருடாந்திர உற்சவம் ஆனிப் பௌர்ணமி தீர்த்தத்துடன் நிறைவடைகிறது. பக்தர்களின் பெரும் திரளும், அம்பாளின் தேருலா தரிசனத்தின் ஆனந்தமும் தனிச்சிறப்பாகும். அத்துடன் தெப்போற்சவமும் நவராத்திரி ஸ்ரீசக்கரப் பூசையும் மிகுந்த சிறப்புடன் நடைபெறுகின்றன.

இத்தலம் பல மகான்கள், அறிஞர்கள், சாதகர்கள் தங்கிய வழிபட்ட ஆத்மீகத் தலம். இங்குள்ள ஆற்றல் பல பக்தர்களை இன்றளவும் ஈர்க்கிறது. இன்று ஆலயம் ஒன்பது பேர் கொண்ட அறங்காவலர் சபையால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. பிரதம குருவாக சிவபூசாதுரந்தரர் சிவஸ்ரீ ஐ. கைலாயநாத குருக்கள் பணியாற்றி வருகிறார்.



இவ்வாலய ஊஞ்சல்பாட்டு வண்ணை ம, அமரசிங்கப் புலவரினால் பாடப்பெற்றதாகும். ஆலயச் சிறப்புப் பற்றிக் கூறும் ஏனை நூல்கள் :

நயினை நாகாம்பிகை பதிகம், நாகை
திருவிரட்டை மணிமாலை, திரு நாக திருப்பதிகம்

 
வரலாறு கூறும் நால் 
நயினை நாகேஸ்வரி 

இன்றும் பௌத்தர்கள் இவ்வாலய தரிசனத்திற்காக யாத்திரை மேற்கொள்கின்றனர். சைவத் தமிழர்களுக்கும் சிங்களப் பௌத்தர்களுக்கும் இடையிலான நல்லுறவிற்கு பாலமாக இவ்வாலயம் விளங்குவது, அன்னை பராசக்தியின் அருளே எனக் கருதப்படுகிறது.

குறிப்பு: மனிதரைப் பாவம் செய்யத் தூண்டும் ஐந்து பகைகளான ஐந்து புலன்கள் எப்போதும் அவர்களுடன் கூட்டாக இருப்பதைக் கண்ணுற்றிருப்பதற்காகவே, தமிழர்கள் ஐந்து தலை நாகபாம்பின் விக்கிரகத்தை தங்கள் கோயில்களிலும் வீடுகளிலும் வைத்திருந்தனர். சிலர் இதே விக்கிரகத்தை தங்கள் உடலிலும் அணிந்துகொண்டனர். முற்காலத்தில் தமிழரின் கோயில்களிலும் வீடுகளிலும் வழிபாட்டிற்காக கடவுள் விக்கிரகத்துடன், நினைவூட்டலுக்காக ஐந்து தலை நாகபாம்பின் விக்கிரகமும் பொருத்தப்பட்டிருந்தது. இந்த நாகபாம்பின் விக்கிரகம் கடவுள் விக்கிரகத்தின் முன்னிலையில் வைக்கப்பட்டது; இதன் நோக்கம் மனிதனை என்றும் விழிப்புணர்வுடன் வைத்துக்கொள்வதும், ஐந்து புலன்கள் என்னும் மிகப்பெரிய பகைகளை அடக்குவதற்கு தெய்வ உதவி அவசியம் என்பதை நினைவூட்டுவதுமாகும்.

இதன்படி, மனிதரின் மனம் நாகபாம்பாகவும் கர்மேந்திரியங்களின் தொகுதி அதன் வாலாகவும், மேலும் மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்ற ஐந்து பொறிச் செயல்கள் அந்த நாகபாம்பின் ஐந்து தலைகளாகவும் எண்ணப்பட்டன.

இந்த ஐந்து பொறிகளிலிருந்து பிறக்கும் ஆசைகள் விஷமாகவும், அவா கொண்டவர்க்கு ஏற்படும் காமம் விஷ மயக்கமாகவும் எடுத்துரைக்கப்பட்டது. அவற்றின் ஆளுபாட்டில் சிக்குபவர்களின் நல்லறிவு கெடுதல், நல்லிரக்கம் அழிதல் போன்றவை “விஷத்தின் விளைவுகள்’’ எனப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டன.

ஒரு புலன் செய்யும் தீமை ஒரு தலை நாகபாம்பின் நஞ்சுக்கு இணையானது; ஐந்து புலன்களின் கூட்டு தீமை ஐந்து தலை நாகபாம்பின் விஷத்துக்கு சமமானது என அவர்கள் நம்பினர். நாகத்தின் விஷம் உடலைக் கொல்வதுபோல், ஐந்து புலன்கள் தூண்டும் பாவ விஷமும் மனிதனை ஆன்மீக ரீதியில் அழிக்கக்கூடியது என்று கருதப்பட்டது.

அதேபோல், கடவுளின் அருளும் கிருபையும் மனிதரின் ஐந்து புலன்களை அடக்கக்கூடிய சக்தியாகப் பார்க்கப்பட்டது. இத் தத்துவத்தையே அடிப்படையாகக் கொண்டு, விஷ்ணு ஐந்து தலை நாகபாம்பின் மீது சயனிக்கிறார் என்று தமிழர்கள் விளக்கம் வழங்கினர்.