திருச்சிற்றம்பலம்

மெய்யெலாம் வெண்ணீறு சண்ணித்த 
  மேனியான் தாள்தொ ழாதே
உய்யலா மென்றெண்ணி உறிதூக்கி 
  யுழிதந்தென் உள்ளம் விட்டுக்
கொய்யுலா மலர்ச்சோலைக் குயில்கூவ 
  மயிலாலும் ஆரூ ரரைக்
கையினாற் றொழா தொழிந்து 
  கனியிருக்கக் காய்கவர்ந்த கள்வனேனே.   1 
       

என்பிருத்தி நரம்புதோல் புகப்பெய்திட் 
  டென்னையோர் உருவ மாக்கி
இன்பிருத்தி முன்பிருந்த வினைதீர்த்திட் 
  டென்னுள்ளங் கோயி லாக்கி
அன்பிருத்தி அடியேனைக் கூழாட்கொண் 
  டருள்செய்த ஆரூ ரர்தம்
முன்பிருக்கும் விதியின்றி முயல்விட்டுக் 
  காக்கைப்பின் போன வாறே.   2 
        

பெருகுவித்தென் பாவத்தைப் பண்டெலாங் 
  குண்டர்கள்தஞ் சொல்லே கேட்டு
உருகுவித்தென் உள்ளத்தின் உள்ளிருந்த 
  கள்ளத்தைத் தள்ளிப் போக்கி
அருகுவித்துப் பிணிகாட்டி ஆட்கொண்டு 
  பிணிதீர்த்த ஆரூ ரர்தம்
அருகிருக்கும் விதியின்றி அறமிருக்க 
  மறம்விலைக்குக் கொண்ட வாறே.   3 
        

குண்டானாய்த் தலைபறித்துக் குவிமுலையார் 
  நகைநாணா துழிதர் வேனைப்
பண்டமாப் படுத்தென்னைப் பால்தலையிற் 
  றெளித்துத்தன் பாதங் காட்டித்
தொண்டெலா மிசைபாடத் தூமுறுவல் 
  அருள்செய்யும் ஆரூ ரரைப்
பண்டெலாம் அறியாதே பனிநீராற் 
  பரவைசெயப் பாவித் தேனே.   4 
        

துன்னாகத் தேனாகித் துர்ச்சனவர் 
  சொற்கேட்டுத் துவர்வாய்க் கொண்டு
என்னாகத் திரிதந்தீங் கிருகையேற் 
  றிடவுண்ட ஏழை யேன்நான்
பொன்னாகத் தடியேனைப் புகப்பெய்து 
  பொருட்படுத்த ஆரூ ரரை
என்னாகத் திருத்தாதே ஏதன்போர்க் 
  காதனாய் அகப்பட் டேனே.   5 
       

பப்போதிப் பவணனாய்ப் பறித்ததொரு 
  தலையோடே திரிதர் வேனை
ஒப்போட வோதுவித்தென் உள்ளத்தின் 
  உள்ளிருந்தங் குறுதி காட்டி
அப்போதைக் கப்போதும் அடியவர்கட் 
  காரமுதாம் ஆரூ ரரை
எப்போது நினையாதே இருட்டறையின் 
  மலடுகறந் தெய்த்த வாறே.   6 
        

கதியொன்றும் அறியாதே கண்ணழலத் 
  தலைபறித்துக் கையில் உண்டு
பதியொன்று நெடுவீதிப் பலர்காண 
  நகைநாணா துழிதர் வேற்கு
மதிதந்த ஆருரில் வார்தேனை 
  வாய்மடுத்துப் பருகி உய்யும்
விதியின்றி மதியிலியேன் விளக்கிருக்க 
  மின்மினித்தீக் காய்ந்த வாறே.   7 
        

பூவையாய்த் தலைபறித்துப் பொறியற்ற 
  சமண்நீசர் சொல்லே கேட்டுக்
காவிசேர் கண்மடவார்க் கண்டோ டிக் 
  கதவடைக்குங் கள்வ னேன்றன்
ஆவியைப் போகாமே தவிர்த்தென்னை 
  யாட்கொண்ட ஆரூ ரரைப்
பாவியேன் அறியாதே பாழூரிற் 
  பயிக்கம்புக் கெய்த்த வாறே.   8 
        

		
ஒட்டாத வாளவுணர் புரம்மூன்றும் 
  ஓரம்பின் வாயின் வீழக்
கட்டானைக் காமனையுங் காலனையுங் 
  கண்ணினொடு காலின் வீழ
அட்டானை ஆரூரில் அம்மானை 
  ஆர்வச்செற் றக்கு ரோதந்
தட்டானைச் சாராதே தவமிருக்க 
  அவஞ்செய்து தருக்கி னேனே.   9 
        

மறுத்தானொர் வல்லரக்கன் ஈரைந்து 
  முடியினொடு தோளுந் தாளும்
இறுத்தானை எழில்முளரித் தவிசின்மிசை 
  இருத்தான்றன் தலையி லொன்றை
அறுத்தானை ஆரூரில் அம்மானை 
  ஆலாலம் உண்டு கண்டங்
கறுத்தானைக் கருதாதே கரும்பிருக்க 
  இரும்புகடித் தெய்த்த வாறே.
        

		
சுவாமி : புற்றிடங்கொண்டார்;  அம்பாள் : அல்லியம்பூங்கோதை.   10 
       
 
  


  
		

திருச்சிற்றம்பலம்